عزیزم به نظرمن چون ما یادگرفتیم که به هدف هامون به چشم یک آرزو نگاه کنیم که قراره خیلی خیلی بعدها بهش برسیم و اون هدف اصلی و در حال حاضرمون نیست و به خاطر همینه که ما در کتاب گفتگوباخدا خوندیم که همین الان خودمون رو در اون موقعیت بدونیم و پیشاپیش سپاسگزاری کنیم. این خود ما هستیم که هدف هامون رو بزرگ جلوه میدیم و ازخودمون دورش می کنیم.

با سلام

نظر من اینه که ما خیلی وقتها تصویرسازی می کنیم ولی خودمون هم باور داریم که این خواسته زود محقق نمیشه یا بهتر بگم رسیدن به نتیجه هم بستگی به اهدافمون داره.(بلند مدت و کوتاه مدت)

یه وقتی هست ما داریم تصویرسازی می کنیم برای هدفی که قراره نتیجه اش رو در ۲،۳ماه آینده ببینیم ولی یه وقتی به قول شما از بچگی داشتیم تجسم می کردیم برای بزرگسالیمون(شغل و خونه و …)

و فکر میکنم بیشتر برمیگرده به قانون تکامل.

تا زمانیکه ناخودآگاه ما به تکامل نرسه و اون خواسته رو برای خودش ملموس و دست یافتنی ندونه و البته سطح جهان ما هم، هم‌سطح با اون خواسته نشه ما به نتیجه دلخواه نمیرسیم.